Ένας σκύλος και μια γυναίκα

Πρίν λλίες εφτομάδες εβρεθήκαμεν με τ’ανίψια μου στον Πορφύριον εις την Περιστερώνα για οφτό. Την ώραν που ετρώαμεν λαλεί ο ένας μου ο ανηψιός

«Ο Π. εχώρισεν.»

«Άτε ρε!» πολοάτε ο άλλος μου ο ανιψιός που έξερεν πως ο Π. είσιεν σχέσην 9 χρόνια περίπου. Ο Π. για να καταλάβετε εν έναν κοπέλλιν δίμετρον, δεινός χορευτής, πάντα με το χαμόγελον τζιαι που άμαν γελά εν τόσον τρανταχτόν το γέλιον του που τρέμουν οι κολόνες. Πάντα κάμνει σου την διάθεση άμαν εν μαζί σου τζιαι γενικά εν τόσον καλοσυνάτον πλάσμαν που λαλείς «αν είχα αρφήν εδίουν του την».

Η ιστορία του Π. έσιει ως εξής. Τα στοιχεία που σας γράφω εν αλλοιωμένα γιατί εν μιτσιά η Κύπρος αλλά η ιστορία εν πέρα για πέρα πραγματική.

Εγνωρίστηκεν με την κοπέλλαν του στο σχολείον τζιαι ήταν μαζίν που τότε. Ο ίδιος ήταν πάντα αγαπημένος μαζίν της, ερωτευμένος στο φούλ τζιαι κύριος στην συμπεριφοράν του. Ούτε να ξενογαμήσει, μήτε να δικλίσει να δεί άλλην γεναίκαν. Έπινεν νερόν στην υγειάν της Α. τζιαι βασίλισσαν την ανέβαζεν, βασίλισσαν την εκατέβαζεν. Τζίνη εν σε κυβερνητικήν θέση, ο τύπος της κοπέλλας που θέλει η μάνα σας να πάρετε σπίτιν. Αποκαταστήθηκεν τζιαι τζίνος οικονομικά τζιαι ήβρεν τζιαι δακτυλίδιν τζιαι ελογιαστήκασιν επίσημα. Κάπως έτσι.

Ένας παρέας του αρφού του Π. αφού είδεν την Α. μαζίν με τον Π. γυρίζει τζιαι λαλεί του «Ρε, μα ο αρφός σου φκαίνει με την Α.;» «Ναί ρε, έσιει 8 χρόνια που εν μαζίν. Εν λογιασμένοι». «Αποκλείεται, αφού η Α. φκαίνει με έναν άλλον». Χαζίριν να του δώκει μιαν να τον αφήσει βουνάριν για την προσβολήν που εξεστόμισεν. Η Α. εν καμνει έτσι πράματα. Έβαλεν τον να ζητήσει συγγνώμην. Τζίνος το φκιολίν του Ο Π. καλοπροαίρετος τζιαι καλόβολος σαν ήταν, δεν του έδοκεν πολλήν σημμασίαν που ο έμαθεν.

Μιαν Παρασσευκόνυχταν είπεν της Α. να έρτει ποτζί σπίτιν του. Λαλεί του πως εν με την περίοδον της τζιαι δεν έσιει όρεξην τζιαι πως ήταν να κάτσει σπίτιν της να δεί ντι βι ντι. Πιο ύστερα το βράδυν πιάνει την τηλέφωνον τζιαι δεν του απαντά. Πετάσσεται ποτζί, το αυτοκίνητον της χασιμιόν. Αμέσως εζώσαν τον τα φίδκια.

Αρχίζουν με τον αρφόν του να φακκούν γυρόν να το έβρουν. Η πόλη που μινίσκουν μιτσιά, ύστερα που καμιάν ώραν ήβραν το αυτοκίνητον της παρκαρισμένον πόξω που έναν ξενοδοχείον. Βάλλει τον αρφόν του να κατεβεί κάτω γιατί αν εκατέβαινεν ο ίδιος τζιαι ήταν αληθινή η φήμη ήτουν να κάμει φονικόν. Δκυο μέτρα χερκελές, φουρτουνιασμένον τζιαι θολωμένον το μυαλόν, ποιός τον κάμνει ζάφτιν; Κατεβαίνει κάτω. Μπαίνει στο ξενοδοχείο τζιαι γυρέφκει την. Μπαίνει μες το εστιατόριον τζιαι χωρίς να τον δεί τζίνη θωρεί την να κάθεται τζιαι να καπαρτίζει με τον άλλο. Ήταν χαρκιέστε τα γενέθλια του λεγάμενου.

Πάει πίσω στο αυτοκίνητον τζιαι λαλεί του Π. έτσι τζι έτσι η Α. Ήρτεν η ζωή του πούκουππα. Ήταν σαμπώς τζι εδώκαν του την με την μάτσαν μες τα πόδκια. Να του έμπηες μασιαίριν εν ήτουν να φκάλει γαίμαν που το κακόν που τον ήβρεν. Το μόνον που έκαμεν, έγραψεν πάνω σε μιαν κόλλαν το όνομα του τζιαι έβαλεν της το πάνω στον γυαλλοκαθαριστήραν.

Γυρίζουν με τον αρφόν του μες την πόλη χωρίς λόγο. Οδηγά ο αρφός του. Ο ίδιος πού μπορεί να πιάσει τιμόνιν στην κατάστασην του; Σαν οδηγά λαλεί του ο Π. «Σταμάτα να κατεβώ κάτω.» Τζιαι κατεβαίνει τζιαι που την αηδίαν του κάμνει εμετό. Η προδοσία δεν εχορούσεν μέσα του. Η σκέψη του να της τζίζει ο άλλος έκλωσεν του τα στομάσια του.

Ύστερα που ώρα, πιάνει τον τηλέφωνον η Α. «Νάρτω λλίον ποτζί; Ετέλειωσεν το ντι βι ντι» λαλεί του. «Πάεννε δε το αυτοκίνητον σου'» πολοάται της ο Π. Τζίνη, αφού ήταν στο ξενοδοχείον, πάει στο πάρκι τζιαι θωρεί το όνομαν του Π. πας τον ανεμοθώρακαν. Αντα τζιαι καταλάβει τι έγινεν πάει βουρητή τζιαι κλάμωντα έσσω του. «Συγγνώμην, να σου εξηγήσω». Πιάνει την που το σιέριν τζιαι ούλλη νύχτα παν στο πατρικόν της τζιαι ξυπνούν τους γονιούς της, οι οποίοι να σημειωθεί αγαπούσαν τον Π. παραπάνω που παιδίν τους γιατί έτσι καλόν πλάσμαν ένει. Έβαλεν την τζιαι είπεν τους τα ούλλα, για να ξέρουν που πρώτον σιέριν γιατί την εχώρησεν. Η ίδια ισχυρίστηκεν πως μόνον οχτώ μήνες έσιει που πάει τούτη η ιστορία.

Τωρά εγιώ φοούμαι να δω τον φίλον μου γιατί δεν ξέρω τί να του πώ. Να του πώ να κάμει κουράγιο; Μάντα κουράγιο να κάμεις σ’ έτσι χαττά; Να του πω πως εννά βρει άλλην καλλύτερη; Που να δείξει εμπιστοσύνη ξανά μετά που 8 χρόνια; Μόνον ποτό μπορώ να του γείρω τζιαι να του πω πως έσιει Θεόν τζιαι θωρεί τζιαι πως ο Κύριος εκουβάλησεν τον σταυρόν πάνω στην ράσιην του για τ΄αμαρτήματα μας. Φίλε μου, φιλούι μου, αδέρφιν μου, νιώθω σε εν ξέρεις πόσο. Που γίγας εγίνην λύμπουρας. Τζιαι τζίνη η καρτάνα που εν δημόσιον κρέμμασμαν που της πρέπει, λυντσάρισμαν, έσιει τα μούτρα να τον θέλει κόμα. Ούτε την ελάχισττη αξιοπρέπειαν, τον ελάχιστον σεβασμόν τζιαι ειλικρίνιαν να του πει «Π. εν σε θέλω. Θέλω άλλον». Έθελεν τα ούλλα. Φυσικά ο Π. θα τζοιμάται, όποτε μπορέσει, με την συνείδηση του καθαρή. Τζιαι τζίνη η μίζερη θα πρέπει να ζήσει με τον εαυτό της. Εν για έτσι πλάσματα άτιμα που επλάσαν τες Ερινύες οι αρχαίοι τζιαι την Κόλασην ο Πλάστης μου. Ετσι συμπεριφορά εν παραπάνω που τον φόνον αν με ρωτάτε.

Εν ξέρω αν εν η προκατάληψη μου, αλλά νομίζω πως οι αδρώποι αγαπούν παραπάνω που τες γεναίτζιες, πιό έντονα, πιο ανόθευτα τζιαι πιο σπάνια. Φυσικά η ιστορία θα μπορούσεν ναν το αντίστροφο.
Αϊ σσιχτίρ~ Επόνησα τα στομάσια μου μόνον που την έγραψα.

————

Το ακόλουθον τραούδιν εν έναν που τα λλιόττερον γνωστά του Στέλιου του Καζαντζίδη αλλά που τα πιο μελοδικά τζιαι όμορφα. Αφιερωμένον εξαιρετικά. Σαν τον σσίυλλον έν έσιει. Έτσι καταλάβω ώρες ώρες. Το δεύτερον τραούδιν εν το Dry your eyes των Streets.

http://www.fileden.com/files/2008/5/7/1900733/Enas%20skylos%20kai%20mia%20gynaika.mp3