Λόγια γρουσά

Ώρες, ώρες εκπλήσσει με ο τζύρης μου. Τζιαμαί που νομίζω πως τον κάμνω ζιαφέττιν τζιαι πως εν του σιερκού μου κάμνει κάτι πράματα για λαλεί κάτι κουβέντες που δεν τες περιμένω , όϊ γιατί τον υποτιμώ αλλά γιατί δεν με έσιει συνηθισμένον, τζι έχω τον καμάρι.

Προχτές είπα του πως έχω μιαν προσφορά για δουλειά στον  Καναδά τζιαι πως το σκέφτουμαι σοβαρά.  Έγυρεν πας το στήθος του κατα που κάμνει πριν να ποτζοιμηθεί για άμαν τον μαραζώνω, για άμαν σκέφτεται σοβαρά.

-Γιατί να φείς που την Κύπρο γιέ μου; Έννεν καλά δακάτω;
-Εν καλά πατέρα, αλλά Καναδάν εν καλλύττερα.
-Γιέ μου δαμαί εν ο τόπος σου, πού να φεις να πάεις;
-Δηλαδή αν είμασταν Σουδανοί, έπρεπεν να μείνω Σουδάν επειδή εν ο τόπος μου; Έσιει τζιαλλού καλλύτερα πατέρα, τζιαι είδες ίντα καλά εν πον στον Καναδάν.
-Είδα γιέ μου.
-Γιατί να μεν θέλω καλλύτερα τζιαι νάμαι Κύπρο να με περιπαίζει ο ένας τζιαι ο άλλος…

Τζιαμαί ενόμισα πως δεν θα έβρισκεν λογική απάντησει να μου απαντήσει. Οι παραπάνω συζητήσεις τελειώνουν έτσι (άμαν δεν τσακκωνούμαστεν εννοείται). Τζιαι τί μου λαλεί;

-Ο λύμπουρας εν μαθημένος να τρυπώνει που κάτω που τη γης τζιαι μες τα χώματα. Πιάστον βάρτον μες στο παλάτι, τζιαι πάλε θα γυρέψει τρύπαν να πάει κάτω που της γης.

Παπά-Φιρφιρής. Priceless…